پیام تسلیت ریاست پردیس به مناسبت درگذشت مرحوم زهره آقایی پور

« به نام او که بازگشت همه به سوی اوست»

 

ســروی به خاک افتاد، افسرد سرو و شمشاد

            هـــم دردِ بـاد و بــاران، بگذار تا بگریم

غـم سـوخت تارو پودم، نابود کرد بـــودم

            بــا یـــاد غم گساران بگذار تا بـــگریم

می خیزد از دلم دود، کاو را چنان که او بـود

            نــشناخــتند یاران، بــگذار تــا بگریم

 

ای آروزی برباد رفته و ای امید در خاک آرمیده،

فروغ چشمهایت ، مهربانیِ قلب کوچکت و زیبایی رفتارت بر یاد مانده است.شادی های کودکانه ات، ادب عالمانه ات در خاطرم جاوید است.

 

دخترم ،

شعله هایی که سینه ی صبور تو را در برگرفت قلب ما را در فراقت سوزاند. سرود سرد رفتنت  داغی سنگین بر دل مادرت نهاد.

 

دوست من،

بیدار شو مهر در راه است. دانشگاه،آن آرزوی دیرینه ی تو چشم انتظار قدمهایت مانده است هم کلاسی هایت منتظر آمدن تو، صندلی ات را خالی گذاشته اند و در خوابگاه هنوز یک تخت خالی است.

 

مهربان زهره ام،

 

باور ندارم که ستاره کوچک و پر نورمان خاموش شده است چه جایت خالی است اما می دانم:« گر چه ستاره ی زهره ام سوخته است اما اکنون نقره ماهی است که بَدر آسمان خدا شده است » بدرخش ای ماه خوبی ها که تو جاودانه ای.

بدینوسیله این واقعه ی تلخ و جانگداز را به خانواده محترم آن عزیز از دست رفته و دانشجویان پردیس زینبیه علی الخصوص دانشجویان کلاس علوم تربیتی 5 و هم خوابگاهی های ایشان ، تسلیت عرض می نمایم . 

علو درجات برای آن فقید و شکیبایی و صبر جزیل برای بازماندگان را آرزومندم . 

ممیزی