گروه معارف پردیس زینبیه تقدیم می کند:
همایش مــــــــــــــــــــــــــــــــرگ آشـــــــــــــــــــــــــــــنایی...

زمان: یکشنبه 24 اردیبهشت1394

 

توضیح درباره موضوع تجربه های نزدیک به مرگ  به جهت آشنایی اجمالی دانشجویان با موضوع:
امروزه فیلسوفان دین در حوزه برهان های پسینی ناظر به حیات پس از مرگ، از مقوله ای به نام تجربه های نزدیک به مرگ (near-death experiences) سخن می گویند. این موضوع، که دست کم فصل مشترک بررسی های فراروانشناسی، روان شناسی، روان پزشکی، طب بیمارستانی (hospital medicine)، فلسفه دین و روان شناسی دین به شمار می رود، امروزه توجه بسیاری از کسانی را که علاقه مندند گزاره های دینی را با روشی غیر از روش سنتی استدلال های فلسفی و کلامی به اثبات برسانند، به خود جلب کرده است. از آنجایی که آمار افراد صاحب چنین تجربه ای در دهه های اخیر طبق برخی از بررسی ها کاملاً غیرقابل تصور بوده است. عده ای بر آنند که تجربه های نزدیک به مرگ، امروزه ملموس ترین پدیده ای است که وجود روح و ادامه حیات آن را پس از مرگ به اثبات می رساند. در واقع، مواد خام استدلال های فلسفی و کلامی این گروه از پژوهشگران، به جای آنکه مفاهیم انتزاعی و گزاره های درون دینی ناظر به حیات پس از مرگ باشد، گزارش های متعدد کسانی است که آگاهانه در فرآیند مرگ بالینی (clinical death) یا وضعیتی نزدیک به آن، احساس جدایی از بدن فیزیکی و مواجهه با بسیاری از پدیده ها و رویدادهای کم و بیش مشابه را از سر گذرانده اند.
صاحبان چنین تجربه هایی از موجودیت غیرجسمانی خود، که با حالاتی نظیر احساس آرامش وصف ناپذیر، ورود به دالان تاریکی، مشاهده نوری خیره کننده و لبریز از عشقی نامشروط، ملاقات با موجودات روحانی، مرور رویدادهای زندگی و احساس قضاوت درباره خود قرین است، آگاهی کامل داشته اند؛ به نحوی که اغلب توانسته اند پس از پشت سر گذاردن این وضعیت، تمام این خاطرات را با دقت و وضوح کامل برای دیگران روایت کنند. این افراد عمدتاً با از سر گذراندن چنین تجربه ای، تأثیراتی مثبت در زندگی خود پدید می آورند و به نظر اغلب آنان، مواجهة با مرگ علاوه بر آنکه ترس از مرگ را به نحوی باورنکردنی از وجود آنان زائل کرده، به زندگی شخصی آنان نیز معنای بیشتری بخشیده است.
در دهه های گذشته، محققان با بررسی صدها مورد از گزارش های مربوط به تجربه نزدیک به مرگ دریافته اند که صاحبان این تجربه ها، فارغ از سن، نژاد، دین یا ملیتشان، روایت های نسبتاً مشابهی از این رویداد عرضه کرده اند و این مشابهت ها از نظر کمیت و کیفیت به گونه ای است که به اعتقاد برخی باید احتمال تصادف، توهّم و اختلالات روانی و عصبی را در این باره به شدت تردید آمیز تلقی کرد.